रूखका हाँगामा नाचिरहेका हरिया पहेँलिँदै गरेका पातहरू
जसमा प्रस्टसँग म
मेरो मृत्यु देखिरहेछु ।
बगैँचामा फुलेका
रङ्गीचङ्गी फूलसँगै
जीवन्त बनेको मेरो प्राण
ओइलाएर फूलसँगै झर्छ ।
मेरो प्राण बगैँचामा नाचिरहेछ
मेरो आँखासामु
प्रत्येक दिन
प्रत्येक क्षण,
तर पनि म अञ्जान बनिदिन्छु
अनि चिम्लिदिन्छु आँखा-
सूर्यलाई हत्केलाले छेकेजस्तै ।
जून हराएको बिहानमा
अनि सूर्य हराएको रातमा
म पनि हराउनेछु- मौन बतासमा ।
रूखका हाँगामा नाचिरहेका
हरिया पहेँलिँदै गरेका पातहरू
जसमा प्रस्टसँग म
मेरो मृत्यु देखिरहेछु ।
बैशाख २८, २०६५
(सानेपा, ललितपुर)
Posts
I liked the poem however sounds a bit pessimistic. Nonetheless, you are definitely a poet worth reading. keep it up!
ReplyDeleteNice one! But why so pessimistic?! Any old leaf falling (dying) means the birth of another new leaf.
ReplyDeleteजून हराएको बिहानमा
ReplyDeleteअनि सूर्य हराएको रातमा
म पनि हराउनेछु- मौन बतासमा ।
Mitho lago ........!
Mitho lagirahos.................. !
wow wat a gr8 poem thanks a lot for sharing
ReplyDelete